Lekenpraat

Lekenpraat

Vandaag was ik getuige van een kaartspel dat ik absoluut niet begrijp.
Aan de eerste tafel zaten vier personen, die gezellig met elkaar praatten, totdat er een soort opbieden begon waarbij steeds hogere getallen werden genoemd.
Één van de vier werd kennelijk erg boos, want hij gooide zijn kaarten open op tafel en speelde niet meer mee.
De stemming bleef grimmig want ik hoorde termen als “kleine schoppen” en “hoge schoppen”.

Aan de tweede tafel zaten enkele lieden die mogelijk in de confectie-industrie werkzaam waren. Ze spraken over veel “ruiten” en “passen”, over een “mooie lengte” en over alle “snitten” die goed zaten.
Aan tafel drie zaten volgens mij enkele artsen die het over hun patiënten hadden. Er werd gesproken over een blinde, en over zwakke harten waarmee je beter niet kunt springen. Ook hoorde ik iets over te weinig hartenslagen.
Een van hen was zeker chirurg, hij zei dat hij er niet alles uit had kunnen snijden.

Aan tafel vier ging het er wel frivool aan toe, zo erg dat ik me bijna schaam om er over te praten. Het leek wel een scene uit een bordeel.
Een man zei tegen een dame tegenover hem: “Wilt u zo vriendelijk zijn om al uw moois op tafel te leggen?” De dame die haar kaarten had neergelegd, zei tegen de man tegenover haar: “Ben ik niet prachtig?
Ik ben weliswaar kwetsbaar, maar kon jouw invitatie niet weerstaan”. Tijdens het spelen werd er nog gefluisterd over “tweede man laag” en “derde man doet wat hij kan”.
Ook werd er gesproken over een “blote dame” en een “kale heer” en over het dekken van vrouwen,

Nou ik begrijp er echt niets van!